Ψευδοκλημέντια

Oνομασία που δόθηκε από τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς σε κείμενο ιουδαΐζουσας αίρεσης του 3ου αι. Τα ψ. διασώθηκαν έως τις μέρες μας σε 2 εκδόσεις, ανεξάρτητες μεταξύ τους, από τις οποίες η μία στην ελληνική με τον τίτλο Ομιλίαι η δε άλλη στη λατινική, ελεύθερη μετάφραση του Ρουφίνου, με τον τίτλο Recognitiones (Αναγνωρισμοί). Κύριος σκοπός των Ψ. δεν είναι η διήγηση της ζωής του Κλήμη, όπως διατείνεται ο συγγραφέας, αλλά η έξαρση του αποστόλου Πέτρου και του επισκοπικού θρόνου της Ρώμης και η καταπολέμηση του αποστόλου Παύλου. Κύρια διδασκαλία των Ψ. είναι ότι ο Θεός αποκαλύφθηκε με το ενδιάμεσο του προφήτη του, που εμφανίστηκε στους ανθρώπους στο πρόσωπο πολλών αναμάρτητων προσώπων, όπως των Αδάμ, Ενώχ, Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, Μωυσή, και τέλος του Ιησού, που λέγεται μόνο υιός Θεού, όχι όμως Θεός. Στα Ψ. ζήτησαν οι πάπες να στηρίξουν τις περί πρωτείου αξιώσεις τους.